به خدا عشقِ تو طفلانِ تو اَند
سفره‌ات رنگین باد!
سایه ات گسترده!
تو قوی باش و بمان
نه هراس از غم تنهایی و درد
نه هراس از غم عشقت در خاک
که خدا هست همیشه یاور
یاورِ سوته دلان!
مُتکی باش به لطفِ داور
َََهَمِهءهَُّم‌و غَمَت صَرفِ عزیزانت باد.
این دو طفلِ معصوم،
یادگارانِ رضایِ مظلوم،
همدم و مونس ِ ایامِ قدیم
هَمرَه و هَمسَفرِ عشقی پاک
نه هراسی و نترسی که خدا در همه‌جا با تو بود
نَبوَد هیچَت باک؟
که چرا رفته عزیزت در خاک؟
شده مهمانِ خدا در افلاک!
و نَبُردست تو را هَمرَهِ خود آن فرهاد؟
آه از دست تو شیرین فریاد !
غصه‌هایت بر باد!
شادیت افزون باد!
و "امین" هم که دعاگویِ عزیزانت باد!
و"امین"........ تو باد?
