کلام

شب که آرام شُده آبستن            

                     و ملا ئک همه سر در دامن

ماه تَب کرد، گرفته ماتم  

                          بدتر ازخَتمِ عَزای خاتم  

گوئیا میل ندارد بِچَمَد            

                 بعد از این واقعه  دیگر بِدَمَد

چه خطایی است که در حال وقوع  

                می شود رنج بشر  تازه شروع

بی نوایان به خرابه شادَند  

دل‌تنگ دعاهای سحر در رمضانم
 وَز وَهن و خُرافاتِ مُحرَم نگرانم
 غَمخواریِ افراد تهیدست به نوروز
 همواره شِرَنگی فِکَند در دل‌وجانم
 ........
مشتاقِ مناجاتِ سحر در رمضانم
در تاب و تَبِ نفس و خِرَد در نوسانم
امیدِ دراین جنگِ نَفَس گیرِخِرَد پیر
این دشمنِ امّارهِ شودخوارو زمین گیر
۱۴/۱/۱۴۰۰

در علم  خدا ابوالحسن غوطه‌ور است 
نور ازلی در دل او شعله‌ور است
 بودِ همه کائنات و ذرَّات وجود
 گویا ز وجود مصطفی بهره‌ور است
 ا۵/۱۱/۱۳۷۸

در آن شبی که مُحَّمد به عَرش بالا شد
 مَقام و مَنزِلَت مرتضی،هویدا شد 
سُخن به صوتِ علی گفت عالی اعلا 
چه شور و وِلوِله در آسمان که برپا شد 
با الهام از فُصوص الحکمِ #محی‌الدین_عربی_اندلسی 
کسانی که این کتاب رامی فهمند در هر عصری و هر نسلی بیش‌از عدد انگشتان نیستند
#شهید_مطهری

اعوذ بالله من الشیطان رجیم و آنان که می‌شکنند پیمان خدا را پس از استوار کردنش و می‌بُرند آنچه را امر کرده خدا به آن که وصل کرده شود و فساد می‌کنند در زمین آن‌ها مر ایشان راست لعنت و مر ایشان راست بدی آن سرای 
قرآن کریم،س رعد، ی، ۲۶

ای از تو خدا و خلقِ عالم خشنود
گاهی که ترا هست مُهمی مقصود
غمناک مباش و عاجزی پیشه مکن
کز فضل خدا بر آن ظفریابی زود
شرح دیوان منصوب به امیرالمومنین،ص،۴۶۶

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
 مرا ز حال تو با حال خویش پروا،نه 

.مدح امام علی علیه السلام از زبان معاویه ابن ابوسفیان

              دکتر حسین محمدی مبارز شاعری توانا فرهیختهء خوشنام همسر باوفای زینب سادات علوی داماد همشیرهء گرامی ام 

هوالعَّلی و هوالعالی وهوالاَعلا     

        عُلوِّ ذَرّه یِ خاکی زِ نَفخِه اش پیدا                  

   هوالوَّلی و هوالوالی و هوالمَولا       

            که بُرد حضرت عیسی(ع)به گُنبَدِ مینا

 هوالحَبیب و هوالاحَبَب و هوالمَحبوب     

           که مَهوشانِ پَریوَش به کوی او مَجذوب

هوالشَفیع و هوالواهِب و هوالوَهّآب       

                  که اوست توبه پَذیر فَراعنه دَر آب

هوالوجودو هوالواجد و هوالمُوجود   

                     زِامتحانِ اِلهی هَمه شَویم مَردود

هوالحَمید و هوالحامد و هوالمَحمود         

                  اَنا العَبیدو اَناالعابِدو تویی مَعبود

هوالشَّهید و هوالشّاهد و هوالمَشهود       

                          شَه شهید

به یزدان اگرماخردداشتیم..کجااین سرانجام بد داشتیم