کلام

سال نود و یک بود که مشرف شدم به زیارت سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) همچنین نامه دیدار با آیت‌الله سیستانی را هم از داماد ایشان و آیت الله شهرستان دریافته بودم به‌جهت معلول نمونه و مقالاتم هنگام رفتن با آیت‌الله علوی دیدار کوتاهی داشتم و به ایشان اظهار داشتم که فرمایشی با آیت‌الله سیستانی ندارید و حال‌آنکه می‌بایست برعکس از ایشان در مورد خواسته‌هایم درمورد سفارشاتی در مورد گسترش و اهداف جامعه معلولین و همچنین خودم داشته باشم بر اثر خامی و جوانی عکس قضیه رو ابراز داشتم و ایشان از سر تواضع فرمودند اگر شما فرمایشی دارید و من باز هم نکته اصلی را نگرفتم که در رابطه با مداوای خودم و یا دیگر موارد از ایشان بخواهیم که سفارشی داشته باشند از اشتباهاتم بود که جبران‌ناپذیر و بار دیگر شاید هم‌چین موقعیتی برایم پیش نیاید.در ضمن علاوه بر همه اماکن بر مزار امیرکبیر نیز حمد و سوره ای خوانوم

به یاد موسی بن جعفر علیه السلام
 «آزادترین مرد» 
 
روشنی در کفِ تاریک ترین انسان بود 
نور در مغرب بی مهر زمان پنهان بود 
 
باید از منطقِ زنجیرِ ستمگر پرسید 
جای آزادترین مرد زمان زندان بود؟ 
 
دختری تشنه ی آغوش پدر بود و مُدام 
غصه می خورد و پُر از زمزمۀ باران بود 
 
زیر سنگینیِ اخلاقِ پُرآوازۀ او 
خانه ی خشم، فرو ریخته و ویران بود 
 
هفتمین فلسفه ی روشن پیدایش خلق 
کشتۀ مغلطۀ حاکم بی ایمان بود 
 
از همان روز که دستانِ خرد را بستند 
عشق در پنجۀ یک مشت کرِ نادان بود 
 
از همان شب که کفن بر تن هستی پیچید 
زندگی مرد و زمین خسته و سرگردان بود 
 
ایلیا رفت و زمین در تبِ دانایی سوخت 
پدرِ جهل بسوزد که مقصّر آن بود

دکتر حسین محمدی مبارز /ایلیا