کلام

در دیار مصر در کوره دِهی
دید موسی یک عَجوزِ فَربِهی
قبر یوسف را همه جستن از او
کوکجا باشد شه خُفته بگو؟
گفت آن پیرِزنِ هُشیار دل
وَز پریشان حالیم هستم خِجل
گر برآوردی مرا سه آرزو؟
من بگویم که کجا باشد هَمو؟
وا نمایم قبر را برتو کلیم
وَر بخواهی از خداوند حکیم
کو جوان گردم بسی زیبا شوم
هم سلیم و دلربا، بینا شوم
گفت موسی بَس زیادت خواستی
هان مرا در زحمتی انداختی
هین عتاب آمد به موسی از خدا
هان مگر تو می دهی او را عطا؟
کم بخواهی از خدا خود خِسَّت است
از کریمان بار خواهی عِزَّت است
ما که عمری را به غفلت بوده ایم
از یَّمِ معنی نَمی آوردیم
گفت موسی را خدا هین کم مَخواه
کم چه گردد جنگلی از پَرِّ کاه؟
این زیادّی و کمی ها مر توراست
از کریم اکبری عین خطاست
ما بر این باور زیان ها دیده ایم
از کمّی و خِسَتِ خود خسته ایم
بعد از این هوشیار باشی ای"امین"
هِمَتِ والای پیرِزن ببین🙏🌷🖤

           اشتباهاتم فزون از حد دراست    

                               اعترافات خطا خود خوشتراست

           بیست سال پیش در آستانهء دههء حزن انگیز محرم دههء سرور وسالار شهیدان حضرت ابا عبد الله الحسین علیه آلاف تحیۀ وثنا به آقای کاظم کرامت خادم الزهرا (س) (رئیس فعلی شورای اسلامی سبزوار) که ریاست مداحین اهل البیت علیها السلام را در آنزمان بر عهده گرفته بود به عتاب گفتم  این چه وضع است این همه تحریفات، اوهامات، خرافات که از ناحیه بعض مبلغین ومداحان مطرح می شود وهن دین است شایسته و بایسته است که از مداحین امتحانی به عمل آید ودر صورت اخذ یک نمرهء حداقلی مجوز صادر شود.

         ایشان با رایزنی که با امام جمعهء محترم سبزوار حجه السلام حاج غلامحسین ابراهیمی داشتند پذیرفت و به من پیشنهاد تدریس حماسهء حسینی شهید مطهری و اخذ امتحان کرد که حقیر  سرا پا تقصیر سر باز زده و نپذیرفتم وبه استاد دیگری واگذار کردم که به انجام نرسید وپشیمانم وعذر تقصیر می خواهم که چرا نپذیرفتم و این مهم به انجام نرسید.

       در اوائل سال64 من هنوز ماشین نداشتم و با خویش عهد کرده بودم موتور سه چرخ سوار نشوم تا ماشین بگیرم  وموتور سه چرخ را به شکرانه به معلولی بدهم وبا عصا رفت وآمد می کردم.

      دانشگاه دروس پیش نیازی از جمله زبان انگلیسی و زبان عربی گذاشته بود که عدهء زیادی شرکت می کردند استاد ما در زبان انگلیسی جناب آقای معزی پور بود.بعد از امتحان یک روز با عصا پیاده می رفتم توی خیابان آقای معزی پور نگه داشت وتعارف کرد و من هم از خدا خواسته به تشنه ای که در آفتاب چلهء تموزبه آب سرد و گوارایی برسد و لاجرعه سر بکشد معطل نکرده نزول اجلال کردم.

    در اثنای راه ایشان عرض کردند که نمرهء شما13/5شد من14 رد کردم من که جوان ناپختهء نا کارآمد ناآزمودهء و انقلابی بودم بجای تشکر به عتاب گفتم چرا آقا مگر ما می خواهیم خودمان را گول بزنیم ما آمده ایم که درس بخوانیم و ایشان با بزرگواری که داشتند فرمودند با پشتکاری که درشما سراغ دارم به لیسانس اکتفاء نمی کنید ودر مراتب بالاتر نمرهء زیر14 قابل قبول نیست. بدین جهت 14 منظور کردم.من نیز به رضایت سری تکان دادم ......که احسان ایشان را به عتاب پاسخ گفتن خطا واشتباه بود نه حرص به آموختن درمن ...خداوند بر توفیقات ایشان بیفزاید.