کلام

      هوالعلیُ هوالعالیُ هوالاعلا  

                       که برد حضرت ختمی به گنبد خضراء

       شبی که پیامبر اعظم به معراج تشرّف یافت به مصداق آیهء شریفهء دنی فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی* وعند ملیک المقتدر** شد ملاقات با تمام هستی اضطراب آفرین بود ومحیطی ناآشنا(اضطراب محیط)با حیرتی مواجهه گردید که روزی راکه همه واحیرتا وواحسرتا می کنند ایمن باشد زیرا که یکبار تجربه کرده است وشاید یک علت فلسفهء معراج همین باشد که آنروز که همه حتی پیامبران واله و حیرانندحضرتش نیز با دلی آرام پا به محشر گذارد.

           آنزمان را کانبیاء حیران شوند 

                                 اولیاء انگشت سبابه جوند

     حضرت باری تعالی برای کاهش اضطراب از قلب حبیبش با صدایی را که حضرت ختمی مرتبت از همه بیشتر دوست می داشت ومانوس بود(یعنی صدای اسدالله الغالب علی بن ابی طالب) سخن کرد(شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم ابن عربی اندلسی)

    سخن به صوت علی گفت حضرت دادار

                                 صدا شنید محّمد چو حیدر کرّار

        ونیز از پیامبر اکرم سوال شد یا رسول الله مردمان چون به گفتگو نشینند واز درمصاحبت درآیند درپایان گفتار برای جدایی از هم، یکدیگر را به خدا می سپارند فارسی زبانان می گویند خدا نگهدار و عربها می گویند فی امان الله وبی هیچ دعا وکلام ترک یکدیگر را اساعهء ادب وناروا دانند شما نیز در هنگام بازگشت از معراج به پروردگار چه فرمودید آیا او را به ذات خویش سپردید آخرین کلام چه بود پیامبر عظیم الشان فرمود ذات ازلی به من گفت :"یاعلی" ومن نیز"یاعلی" گفتم (سخن خدا،ص،71،زندگانی چهارده معصوم،ص،41،معراج،ص،13)

                     یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

    *سورهء مبارکهء والنجم آیات شریفهء8تا10 یعنی تا آنجایی رفت که با خدا به اندازهء دو کمان فاصله داشت یا کمتر

   **سورهء مبارکهءالقمر آیات شریفهء54و55 نقل به معنا یعنی با خدا زانو به زانو نشست کنایه ازبهترین ونزدیکترین حالت استاد وشاگرد است.