کلام

/ علی مطهری:

سخنگوی محترم دولت آقای نوبخت فرهنگیان از کدام مال پدری شما گروکشی می کنند؟ 

رییس جمهور محترم اگرسایر ارگانها صدایشان در نمی آید چون حداقلها را دارند.

معلم فقط معلم است وشغلش فقط تعلیم و تربیت است.

یک معلم یک بانکی نیست که از اندوخته های شعبه اش هر ماه حداقل 4 میلیون تومان کارانه بگیرد.

معلم یک وزارت نفتی نیست که تمام نفت ایران را ارثیه پدری بداند و 45 % از کل درآمد فروش آن حق کارکنان و پرسنلش باشد.

معلم یک وزارت نیرویی نیست که از فیش های آب و برق سهم ببرد.

معلم یک وزارت بهداشتی نیست که وزیر قوی داشته باشد که بتواند یارانه 3 میلیون نفر را قطع کند و 3% مالیات بر ارزش افزوده از همه کالاها وخدمات کشور بگیرد و بریزد در جیب پرسنلش و ....

معلمی معادل کار هیچکدام از کارکنان وزارتخانه ها و ارگانهای دیگر نیست.

معلم فقط معلم است.

معلم بچه های خودت معلم بچه های همکارانت، معاونانت، وزیرانت و معلم بچه های پرسنل سازمانها و ارگانها و وزارتخانه هایت. 

دستوراتت جناب رییس جمهور برای تامین معیشت و منزلت معلمان فقط محدود به همان یکماه انتخابات بود؟ 

حتما همینطور است. در بقیه ی 4 سال، فرهنگی در دولت نیست که بخواهد به جامعه فرهنگیان رسیدگی کند. 

همه ی دولتها از ابتدای انقلاب از آموزش و پرورش سوء استفاده کردند و می کنند.

نمایندگان مجلس هم بر همین منوال، فقط در روزهای انتخابات شعارهای زیبا می دهندولی وقتی به قانونگذاری می رسند غفلت می کنند. می دانید چرا؟

چون شکم سیر از گرسنه خبر ندارد.

این بار اول و آخر آنها نیست.

به قول یکی از پیشکسوتان ما فرهنگیان شده ایم گوسفند قربونی که هم توی عزا سرشو می برند هم تو عروسی. 

آخر ای بزرگان نظام چرا فقط در روز معلم  و ایام انتخابات معلم را میشناسید؟ 

بدانید و آگاه باشید نسل آینده این مملکت توسط همین معلمان آموزش می بینند. یک معلم ناراضی بدتر از هزاران ایدئولوژی غربی و رسانه های بیگانه تاثیر گذار است.

بارها در فضای مجازی سخن بزرگان و دولتمردان کشورهای پیشرفته راجع به معلم و جایگاه معلمی پخش می شود ولی اینها همه صرفا برای دلخوش کردن معلمان است. چون گوشی در بین بزرگان نظام برای شنیدن آنها وجود ندارد. به آنها ربطی ندارد که در ژاپن، کانادا، سوییس، آمریکا و .....چه امتیازاتی برای معلمین وجود دارد یا آنگلا مرکل یا هیتلر در مورد معلمان چه گفته اند. 

ما معلمان نیز الکی خودمان را گول می زنیم می گوییم معلمی عشق است ولی معلمی در جامعه ما که هیچ ارزشی بران آن قائل نیستند، بیگاری است، بیماری است، فقر است و.... 

بزرگترین اشتباه تاکتیکی و استراتژی غلط نظام در این سالیان همین بوده و در آینده نیز همین خواهد بود.

تاکی سختی، تا کی حقارت ...... مطمئنا روزهای سخت هم سپری می شوند ولی روسیاهی به ذغال می ماند و بس 

آینده ای که شما سیاسیون و دولتمردان انقلاب اسلامی ایران با این حقارت دادن و سیاه نمودن زندگانی معلمانتان از این مملکت تباه کردید تا قرنها به یادگار خواهد ماند و نسلهای آینده که در غفلت و بدبختی فرهنگی رشد خواهند نمود، محصول شما خواهند بود. 

همکار عزیز فرهنگی سعی کن این مطالب را با نشر در گروههایی که عضو هستی به گوش رییس جمهور برسانی.