کلام

 الهی به اولم نواختی،به آخرم باز پس انداختی .

الهی بساز کارمن منگر به کردار من ،الهی هرگاه گویم رستم شغلی دیگر دهی بدستم .

الهی توبساز که دیگران ندانند وتونواز که دیگران نتوانند.

الهی اگر ازدوستانم حجاب رابردار واگر میهمانم میهمان رانکودار.

الهی چون حاضری چه جویم وچون ناظری چه گویم.

الهی آفریدی رایگان وروزی دادی رایگان وبیامرز رایگان که توخدایی نه بازرگان.

گرت زرین کلاهی عاقبت هیچ                                              

                       به تخت پادشاهی عاقبت،هیچ

اگرملک سلیمان درنگین است

                        درآخرخاک راهی عاقبت، هیچ

   شاعری بنام حاجب این شعرراگفت :

حاجب اگرمحاسبه حشرباعلی است                                            

من ضامنم که هر چه بخواهی گناه کن.

اودرعالم خواب علی (ع)رادید که فرمود این شعر راچنین بگو!

حاجب اگرمحاسبه حشرباعلی است                                           

 شرم ازخداکن وکمترگناه کن.

       پادشاهی به چشم حقارت درطایفه درویشان نظرکرد یکی ازایشان بفراست دریافت وگفت ای ملک ! مادراین دنیا بجیش (سپاه)ازتوکمتریم وبه عیش ازتوخوش تر وبه مرگ باتو برابر وبه قیامت بهتر .

اگرکشور گشای بهتر کامران است                                    

 وگردرویش حاجتمند نان است.

درآن ساعت که خواهند این وآن مرد                                  

نخواهند ازجهان بیش از کفن برد.

چورخت ازمملکت برست خواهی                                    

گدایی خوش تراست ازپادشاهی

          شخصی به لقمان حکیم گفت:«چه روی زشتی داری؟!»لقمان درپاسخ گفت:ازنقش چهره ام عیب می گیری یا ازنقاش (خدا)

ابلهی دیداشتری به چرا           گفت نقشت همه کج است چرا؟

گفت اشترکه اندراین پیکار              عیب نقاش می کنی هشدار

درکژیم مکن توعیب    نگاه               توزمن راه راست رفتن خواه

    غلامی.صداقت سبحانی.امین زارعین.رضایی مقدم.باوفا.صفرعلی دزفول

بشت سر دلداری بندرعباس.صداقت سبحانی مشهد

      آورد ه اند که حضرت ابراهیم (ع)هیچ گاه تنها بر سفره غذا نمی نشست از قضا روزی تنها بودی بر سر بازار رفت ومسافری

را به  خانه آورد هنگام صرف نهار مسافر خدا را یاد نکردی حضرتش علت را جویا شد معلوم شد که مشرک است عذر اورا

خواست مسافر روانه شدی از سوی پروردگار حل و اعلی وحی آمدی با ابراهیم چرا بنده مارا راندی این چه معاملت بود

باوی کردی هفتاد سال مهمان ما بود یک شب طاقت نیاوردی حضرتش سراسیمه به بازار شدی در پی مسافر اورا یافتی وبر

سفره خواندی مسافر دعوت اجابت کردی وعلت دگرگونی حال را جویا شدی حضرت ابراهیم (ع) فرمودند خداوند مرا به دنبال

تو فرستاد مرد مشرک چون حال بدید گفت خداوند تو بدین کرامت سزاوار پرستش است دینت بر من عرضه کن .

ازآب هم مضایقه کردند کوفیان                                  

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا