کلام

         پاییز سال هفتاد وسه بود فیاض می نشستیم ودر دبیرستان اسرار تدریس می کردم هشت صبح عازم دبیرستان بودم که تلفن زنگ زد مرد خوشگفتاری به نام هاشمی بعد از احوالپرسی چسپ وگرمی گفت از دفتر ریاست جمهوری زنگ می زنم.بیدرنگ گوشی را گزاشتم دوباره اعتنا نکردم با خود گفتم سرو کاریه ما را چه به دفتر ریاست جمهوری دلواپس تدریس هم بودم.

         به دبیرستان رفتم گویا از فرمانداری پیگیر شده بودند از دفتر مرا صدا کردند که تلفن دارم آقای هاشمی خوشگفتار بود دیدم شوخی نبوده 

دوستان گرامی

◼️◼️◼

متاسفانه باخبر شدیم ((سرکار خانم پرفسور مجتهد زاده )) شب گذشته پس از سالها خدمت صادقانه درپانسیون ویژه اساتید بازنشسته لاوارنیه شهر سوربون فرانسه به ملکوت اعلا پیوستند.

این مصیبت بزرگ را به جامعه پزشکی ایران و تمامی بانوان فداکار ایران زمین تسلیت عرض مینمایم.

در ذیل قسمتی از زندگی نامه ایشان که توسط خودشان ارسال شده میگذارم .

تا بایاد ازایشان باشد که روح بلندشان در آرامش ونامشان تا ابد ماندگار بماند.

 

◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️️

من در سال ۱۳۰۳ در تهران در خانواده مرفهی به دنیا آمدم

تا ۱۵ سالگی علاقه به ادامه تحصیل در موسیقی بودم

۱۵ ساله بودم که یک شب به عزیز گفتم : عزیز جون من بزرگ شده ام و شبها نمیترسم تنها بخوابم شما باید در اتاق پدر بخوابید

در قدیم اعیان به مادرشان عزیز میگفتند و افراد پایین شهر ننه میگفتند.

شب بعد عزیز یک صندلی گرفت و کنارم نشست و دستم را گرفت و به صورتش چسباند و گفت فری جان من افتخار میکنم که عزیز تو باشم ولی مادر تو هنگامیکه دو ماهه بودی مرد و من کلفت شما هستم و تو را مانند دختر خودم بزرگ کرده ام

ان شب من و عزیز شکوه خانم خیلی گریه کردیم و تصمیم گرفتم طب بانوان بخوانم و خانم ها را معالجه کنم تا هیچ کودکی بی مادر بزرگ نشود

در سیکل دوم طبیعی خواندم و دیپلم گرفتم و یکسال آلیانس رفتم و زبان فرانسه 

          به بهانه ی زادروزتولدحکیم ابوعلی سینا،یگانه ی روزگار،نادره ی دهر،امیر پزشکان خاطره ای می نویسم من تحصیلات عالیه ام رابه علت محرومیتی که داشتم درچهل سالگی شروع کرده ام.ازهمه ی دانشجویان ونیمی ازاستادان بزرگتربودم استادی داشتیم بنام دکترتوکلی(یادش بخیر)جوان خوش ذوق ونسبتا باسوادی بود ازرشته ی ریاضی فیزیک به رشته ی انسانی آمده بود.درکنکورورودی رتبه ی113آورده بود.