کلام

✅ میدانید ماجرای شعر مشهور '' با آل علی هر که در افتاد ور افتاد '' چیست و این اثر از چه کسی هست؟

این شعر را سید اشرف الدین حسینی ( مدیر نشریه نسیم شمال) خطاب به نیکلای اول سزا ر یا تزار روسیه سرود... بعد از اینکه نیکلای فرمان داد که حرم مطهر رضوی (ع) گلوله باران شود وگفت حرم را زیرورو میکنم تا ببینم چه کسی جلوم را میگیره....بحالت مستی توهین میکرد . دین و مذهب مارو نشون گرفت. اما همان شب بطور نامحسوس و بطور معجزه اسایی که هیچ پزشکی علتش را نفهید به درک واصل شد  صبح که منتظر دستورش بودن با جنازه...… روبرو شدن. اکثریت فرماندهان یا جنون گرفتن یا فرار کردن بعضیها هم بقدرت اهل بیت سلام الله علیها پی برده و متاثر شدن..در همان روز بطور نا باورانه طبع شعر اقا سید اشرف الدین شعله ور میشه...
شعر کامل را بدین ترتیب سرودن.. 

دیشب به سرم باز هوای دگـر افتـاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریـح شه والا گهر افتاد
 این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد:
با آل علی هرکه درافتـاد، ورافتاد

این قبر غریبُ الغُـرَبا، خسرو طوس است
این قبر مُعین الضعفا، شمس شموس است
خاک در او ملجأ ارواح و نفـوس است
باید ز ره صدق بر این خاک درافتاد
با آل علی هرکه درافتاد، ورافتاد

 حـوران بهشتی زده اندر حرمش صف
خیل ملَک از نور، طبق‌ها همه بر کف
 شاهـان به ادب در حرمش گشته مشرف
اینجاست که تاج از سر هر تاجوَر افتاد
با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد

اولاد علی شافع یوم عرصاتند
دارای مقامات رفیـعُ الدرجاتند
در روز قیامت همـه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به  این آل درافتاد
با آل علـی هـرکه درافتاد، ورافتاد

 کام و دهن از نام علی یافت حـلاوت
گل در چمن از نام علی یافت طراوت
هر کس که به این سلسله بنمود عداوت
در روز جزا جایگهش در سقر افتاد
با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد

 هرکس که به این سلسله پاک جفا کرد
بد کرد و نفهمید وغلط کرد و خطا کـرد
دیدی که یزید از ستم و کینه چه‌ها کرد
آخر به درک رفت و به روحش شرر افتاد
با آل علی هرکه درافتاد ورافتاد

‌ای قبله هفتم که تویی مظهر یاهو
ای حجت هشتم که تویی ضامن آهو
 ما جمله نمـودیم به سوی حرمت رو
از عشق تو در قلب و دل ما شرر افتاد
با آل علی هرکه درافتاد، ورافتاد
التماس دعا

به بیست و دو از ماهِ اُردیبِهشت 
بِزادم من از مامِ نیکو سِرشت
نهادم پدر نام موسی الرضا 
که راضی شوم من به سو القضا

به فرخنده میلادِ هشتم امام 

بِزادم من از مامِ نیکو مَرام
بِزادم دوباره به پنجاه و هَشت 
بِچشمَم زمین و زمان تیره گَشت 
شُدم ضربه فنی و قَطعِ نُخاع 
زِ تلخی دوران شدم بَس شُجاع
به ناچار گشتم به لندن مُقیم 
رَها کَردم از این بَلای عَظیم 
سه باره به هفتاد و هشت زادَمی 
که تَحریمِ تَعلیم بُبریدَمی
دگرباره هشتاد و هشت دُکتری 
دفاعی گرانمایه و گُفتنی 
تو گویی زمانه دو چشمم گشاد 
خِردوَرزی و مَردُمی یاد داد
خِردوَرزی ایرانیان را شَفا 
زِ وَهم و خرافه خدا را پَناه 
خِرد مردمان را زِ آفت رَها 
خِرد آورد سرکشان را براه 
به خُردی شنیدم شَهنامه را
کتابِ وَزین و گرانمایه را 
زِ نظم و زِ معنا شدم در شِگفت 
دِگَر این خردنامه نتوان نوشت 
هزاران درود و هزار آفرین 
به شاهِ سُخن سَنجِ ایران زمین 

امین راضی ام من به جام بلا 

که سوالقضا عینِ حُسن القضا 

به بیست و دو از ماهِ اردیبهشت 
بِزادم من از مامِ نیکو سِرشت
که بابَم مَرا نام موسی نهاد 
خراسانیم در جوارِ بهشت 
بماناد از ما بسی یادگار
چه نیکُو چه بد یا چه زیبا؟چه زشت؟؟
الهی شوم بانیِ  کار خیر
نشاید دُژَم کردم و بد سِرشت 
مبادا شوم بانیِ کارِ شَر
زِ میخانه روی آورم در کُنِشت 

              دکتر حسین محمدی مبارز شاعری توانا فرهیختهء خوشنام همسر باوفای زینب سادات علوی داماد همشیرهء گرامی ام 

] 

جناب آقای احمدرضا احمدی

رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان گلستان

با اهداء سلام، نامه‌تان به خودم را خواندم. از این که فردی مانند شما ملبس به لباس روحانیت است و خود را دانش آموخته حوزه علمیه قم و عضو هیئت علمی دانشگاه می‌داند متأسف شدم. لازم است نکاتی را به عرض برسانم:

1. نوشته‌اید «بعد از دو جریان تروریسم و ماتریالیسم که به اندیشه زلال آیت‌الله مطهری آسیب زده‌اند من به این اندیشه آسیب زده‌ام» در حالی که برعکس است، استاد مطهری به ماتریالیسم و

در مدح حضرت رضا(ع)
با رضا گر تو آشنا نشوی                 تواز این زندگی     رها نشوی
دست بیعت اگر دهی به رضا            به غم و درد      مبتلا نشوی
قیمتی می شوی تو در حرمش         همتی کن که بی بها نشوی
با صدای دلت صدایش کن                تا دم مرگ بی    صدا نشوی
عهد و پیوند با رضا مگسل               تا ز الطاف او       جدا نشوی
حصن امنی است بارگاه رضا            متصل کن خودت،  رها نشوی
عملت گر درست همچو رضاست      تو گرفتار        ماسوی نشوی
گر به حج میروی بدون رضا              حاجی پاک       با خدا نشوی
چون رضا از دل تو بیرون شد            راهی مروه و       صفا نشوی
گر رضا از تو نارضا باشد                  در خور عفو         انبیا نشوی
یا فراتر ازین شنو سخنی                 شیعهءخوب مصطفی نشوی
چون حریم رضا حریم خداست          بی طهارت در این سرا نشوی
همه حاجات ما روا ز دعاست           وارد صحن بی      دعا نشوی
تا نگردی جدا از مس خود               به خداوندیش،      طلا نشوی
چون شریفان رضا رضا گوید             تو رضا گو که بی    وفا نشوی
سعید شریفان 27/1/91

 آقای دکتر امین خوب و   عزیز      پارسا عطیف و   اهل     تمیز

ازپیامت همیشه    خوشحالم       شاد وسرمست هم سرحالم
 می سپارم ترابه حضرت  ثامن      شاد وخندان به حضرت  قائم