شهر سالم
مجموعه ی چکیده مقالات
دومین همایش ملی شهرسالم
5خردادماه 1389- سبزوار
کدمقاله:153
دانشگاه تربیت معلم سبزوار مرکز پژوهشی علوم جغرافیایی واجتماعی
حقوق برابر شهروندی، مناسب سازی شهری، کاهش امارمعلولین
سید حمید جوادیان، موسی الرضا امین زارعین ، داوود سمیعی پور
1-کارشناس مرکز پژوهشی دانشگاه تربیت معلم سبزوار
2-استادیار ودبیر آموزش وپرورش ومدرس دانشگاه
3-دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت معلم سبزوار
چکیده:
تغییر نگرش نسبت به موضوع معلولیت، یک ضرورت اجتماعی وفرهنگی است که باید به آن پرداخته شود.نگاه سنتی، همان نگاه طبی در حد درمان جسم، ونگاه امروز، نگاهی اجتماعی به مساله ی معلولیت است باور کردن توانایی معلولین، ایجاد فضای مناسب برای زندگی شهری، امکانات اموزش بافضای مناسب برای کودکان، دانش آموزان وحتی دانشجویان معلول، اشتغال ، توجه به معضلات زنان معلول ، معلولان بی سرپرست، بدسرپرست ، تعیین سهم معلولین از زندگی اجتماعی، ازدواج، اسکان، مبلمان شهری ، معضلات اقتصادی،توجه رسانه های گروهی به ویژه صداوسیما ،فرصت برای گردش و... ودر یک نگاه ایجاد ضمانت اجرایی قانون معلولان وسعی در انطباق قانون معلولان کشور با قانون جامعه ی جهانی معلولان وایجاد برابری اجتماعی در برخورداری از حقوق شهری وشهروندی وانسانی (به خصوص جامعه ی مظلوم معلولین روستایی)، نظام مدیریتی کشور رابران می دارد تا دیگر گونه به این مهم بپردازد .هرگاه سانحه ای اعم از، تصادف، اتش سوزی، رخدادهای تکنولوژیکی ، سیل ، زلزله ، جنگ ، درگیری وهمچنین نا همگونی های ژنتیکی و... به وقوع بپیوندند، به طور قطع شاهد افزایش آمار جوامع معلولین خواهیم بود.لذا فرض است تا مسئولان نظام،بانگاهی ژرف وعمیق به موضوع معلولیت بپردازند:«چراکه واقعه خبر نمی کند.»هرحادثه علتی دارد،علتها خبر می کنند حتی دادمی زنند.
-اگر بتوانیم با ارائه ی فضایی مناسب،شرایط مناسب اکولوژیکی واجتماعی معلولان رادر سطح جامعه ومحیط زندگی فراهم آوریم ، به گونه ای که معلولان همچون دیگر مردم اجتماع، به تناسب شرایط جسمی ،بتوانند به فعالیت های اجتماعی خود بپردازند . به طور یقین شرایط کاهش آمار معلولان وتغییر نگرش اجتماع نسبت به معلول را فراهم اورده ایم .
-به واقع چه فرقی است میان افرادی که ازپله بالا می روند،با کسانی که با آسانسور یا پله کان برقی این مسیر راطی می نمایند .
اگراین فضا مهیا شود،وعدالت دربرخورداری ممکن گردد،چه میزان از درصد معلولان جامعه کاسته خواهد شد؟
-چگونه میتوان شهری سالم داشت در حالی که هنوز معلولان ما در پای اذهان وپله ها مانده اند؟
آیا شهرسالم ،همان شهر برخورداری برای همه افراداجتماع نیست؟!
