کلام

                 حکمت است یا ؟؟

           گاهی با خود می اندیشم حقیر سرپا تقصیر قریب به چهل سال است در خدمت معلولین جسمی حرکتی شهرستان سبزوار هستم آنگاه که سرپا بودم وبه قول مادر شمشیرم به عرش می خورد. واولین n.g.oبا بیش ترین عضو (576)چرانتوانسته ایم ملجاء ومکانی برای استقرارداشته باشیم . از رب العزه والجمال و الجلال عظمته که به کسر نیاید ودارالمومنین سبزوار هم که قحط الرجال والسخاء نیست پس چرا؟!!؟

         گوئیا که خطا واشتباه از جانب ماست تبادر ذهنی گردید که در بهار 58 در نشستی با حضور حضرات آقایان السید محمد حسن علوی،مرحوم سید فخر الدین افقهی، عزیز جوادی رئیس بهزیستی، رئیس شهربانی، دکتر علینقی فروغی وبرادرش وحقیر که افتخار پذیرایی را داشتم 10 دربند مغازه متعلق به هلال احمر در خیابان  کاشفی شمالی به جامعه معلولین واگذار گردید که بعد از عزیمت من به انگلستان منجر به تعطیلی گشت.

       پنچ سال بعد مرحوم ح. ن ( خادم العباس ) برای سومین بار پیشنهاد واگذاری 5000 متر زمین را به من داد که در قطعات 250متری به معلولین فاقد مسکن بدهم که خود نیز ازجمله آنها بودم و مرحوم بر سر افراز زمین هایش  در چهل متری با شهرداری وزمین شهری مشکل داشت ومن از قبول زحمت سرباز زدم گویی که دست خدا را پس زدم واین خطا واشتباه مکرر اتفاق افتاد.

            سه سال بعد از سوی مَلِکی دیگر مرحوم ح . م توسط برادرش م .م از رجال سیاسی دوران قبل از انقلاب پیشنهاد واگذاری 500 مترزمین برای دفتر جامعه معلولین در حوالی شهربازی شد که ایشان هم با شهرداری برسر افراز زمین در تعامل بود ومن نیز این بار قبول زحمت نکرده  وارد معامله نشدم.

که یاد آور شعری ازجناب مولوی است که می فرماید:

دیده ای خواهم که باشد شه شناس      

           برای چهارمین بار سال 1385ازطرف یکی از اعضای محترم هیئت امناء جامعه معلولین سامان آقای ک.ک(خادم الزهرا (س)) که عضو فعال شورای شهر نیز می باشد پیشنهاد واگذاری طبقه همکف سازمان تبلیغات اسلامی واقع در شرق 30 هزار متری شد که این بار تقصیر تقسیم شد و هیئت مدیره آن زمان (   ................. ) به علت نداشتن وسیله ایاب وذهاب  دوری راه را بهانه کرده ونپذیرفتن وحالیه درمنزل مرحوم حاج سید صدرالدین طبیبی( استاد وقاری قرآن کریم ) در ضلع شمالی فلکه کارگر به طور عاریه ای ساکن هستیم  و هنوز گرد راه از چهره نزوده ایم عن قریب باید آنجا را ترک کنیم .

         به تاوان آن اشتباهات وکفران نعمتی که درگذشته مرتکب شده ایم  برای گرفتن 200متر زمین پادویی می کنیم وره به جایی نمی بریم .

        امیدوارم چنانچه  دگر بار دست خدا از آستین مَلِکی بدر آید من طِفل مکتب ندیده کما فی السابق دست خدا را پس نزده و پناهگاهی برای این عزیزان فراهم کنم.انشاء الله تعالی.......

            شایان ذکر است که در 12 سال گذشته یکی ازاقدامات شایستهءجامعهء معلولین سامان سبزوار ایجاد  بیش از صد واحد مسکونی برای توان خواهان بوده از(10 تا 100 در صد مشارکت) و خود نیز بی سر وسامان است آیا حکمتی در کار است و یا قاصر ومقصری؟؟؟