کلام

🔮 فرزندان شما به حقیقت فرزندان شما نیستند!
آن‌ها دختران و پسران زندگی‌اند در سودای خویش.
آن‌ها از کوچه وجود شما می‌گذرند اما از آن شما نیستند!
و اگر چه با شمایند، به شما تعلق ندارند!
عشق خود را بر آن‌ها نثار کنید، اما اندیشه‌هایتان را برای خود نگه دارید. زیرا آن‌ها را نیز برای خود اندیشه‌ای دیگر است.
جسم آن‌ها را در خانه خود مسکن دهید اما روح آن‌ها را آزاد گذارید.
زیرا روح آنان در خانه «فردا» زیست خواهد کرد که شما حتی در رؤیا نمی‌توانید به دیدار آن بروید...
ممکن است تلاش کنید که شبیه آن‌ها باشید اما مکوشید که آنان را مانند خود بار آورید‌. زیرا زمان به عقب برنخواهد گشت و با دیروز درنگ نخواهد کرد...

✍🏻 جبران خلیل جبران

*به حمل اولی ذاتی نیستند اما به حمل شایع صناعی فرزندان شما هستند

مرا مادرم این چنین یاد داد
به گیتی دل آشفته یک کَس مَباد
به نیکی بود نام او در جهان
که نامش بُدی عصمتِ مِهرَبان
به گهواره مادر به گوشم نهاد
که خوار و دُژَم، در جهان کَس نَباد
توانا و دانا و روشن بُدی
شکستِ مَنش نیز، در هم شُدی
به سعدی و حافظ، کلام خُدا
زِ وَهم و خرافات، بودی جُدا
به قرآن و حافظ، که فربه شُدی
زِ رایِ بزرگان، چو آگه بُدی
چُنین خواست، آموزگاریِ من
بدین حادثه سازگاریِ من
کنون شادمانم، از این زندگی
به ورزش، پژوهش، برازندگی
دگر شادمانیِ، غمدیده ای
در این قحطسالِ، فَزاینده ای
غرورت نباید، از این مُختَصر!
سپاست فَزاینده، ای مُحتَضر
به داد و دَهش روح فربه کنی
به کوشش دل آزرده ای به کنی
به داد و دهش زنده دارید دِل
که در رستِخیزد نباشی خِجِل
"امین" بارها مرگ را دیده ای
غنیمت بدان سالها زنده ای

خواب دیدم که قیامت شده است
مات ماندم، چه حکایت شده است؟
 مردمان واحَسرَتا، واغَفلَتا
جملگی سر در گریبان وَیلَتا 
نامه ای را من گرفتم وای وای
ناله ای از استخوانم های های
نامه ای سرشارِعصیان و گناه
زیرِ لب با خود بگفتم آه آه
نامه را گر زیر رادیکال بَرَم
کی توانم جان سالم در بَرَم
ناگهان سر در گریبان و خِجِل
مانده ای مُستاَصل و چون خربِگِل
با خودم گفتم برو بی سَرصدا 
سوی دوزخ تا بِگیری سَرپَناه
ناگهان فرمان بیامد از خدا
تا کجا می‌رود این یک لا قبا؟
از کجا می آید و شغلش چه بود؟
در چه عصری زیسته شاهش که بود؟
مالک دوزخ به من گفت پاسخَت
درخور و شایسته باشد آیَتَت
گفتمش، آموزگار ایرانیم
شاهد صدها اَبَر ویرانیم
وَحی آمد سوی مالک از خدا
هان رهایَش ک ندارد اوخَطا
در بهشت عدن ماوایش دهید
زیرِ صِدر المنتهی جایش دهید
چون به دوزخ بوده است این بینوا
در جهان بوده گرفتار جفا
یادم آمد که شَهَنشاهی نِمیَم
در زمان احمدی ترامپیََّم
گفت آریدش به رضوان خودم
چه بلاها دیده است این مُحتَشم
او به دنیا هم به دوزخ بوده است
در تموزِ زندگی یخ بوده است
لطف حق بر بندگان از حَد دَر است
ای"امین!گاهی به ظاهر هم شَر است
اردیبهشت ۹۱ جمع اساتید دانشگاه برادران دلقندی

گرکه آزادی اسیر تو شود؟

آن دیگر بی مایه و بدخو شود

گر شنیدی حرف های دیگران؟

یا تحمل کرده ای آراءِ شان

اصل آزادی چنین است نه چنان

بشنوی از دیگران حرفِ گران

در بیان آن سخن ها گُفته اند

از یَمِ مَعنی دُرَّرها سُفته اند

مارکس آزادی رهایی گفته است

سارتر هم با فلسفه آمیخته است.

سارتر هم تحتُ الشعاعِ فلسَفه

کرد قربانی همو بی وَسوَسه

از مُطَهر وز شریعت هم بگو

عام و خاصِ مطلق است آن ای عمو

بین آزادی رهایی فرق هاست

چون رهایی وضع و هم احوالِ ماست

چون که آزادی وجود و خصلت است

هم رهایی وضع و هم ماهیت است

که لنین آن را به مَسلخ برده است

هیتلر استالین، در آن پرورده است

چون لنین آن را فدایِ اِیده کرد

سارتر هم قربانی اسطوره کرد

دیگری تحت الشعاعِ کارگر*

ذبحِ شرعی کرده است و دربدر

جمله زیبای آلبر کامو را

کو در آن باشد زیادت پند ها

گرکه آزادی رود نان نیز هم؟

آورد اندوه و ماتم دمبدم

ای "امین" در حفظ آزادی بکوش

در سخن های بزرگان هوش و گوش

*گئورگ لوگاچ

در دفاع از روشنفکران، ژان پل سارتر، رحیمی، صص۲۹/۳۰

مجموعه آثار شریعتی،ج،۵ص،۶۵ و حکمت مطهر،صص،۴۳،۴۴

🖤🌹⚘️🙏🙏

بدنبال بی ادبی و توهین به قهرمانانِ جهان والمپیک رییس سابق فدراسیون کشتی عضو شورای شهر و مربی تیم ملی برادرانِ خادم سروده شد.

آفرین بر پهلوان نامدار
مَرحَبا بر خادم خدمتگزار
زنده کردی یاد تختی این زمان
گوئیا هستی زِ نسلِ سربدار
هَجوِ نادانی تو را مُحبوبتر
ای زِ شَهرِ پادشاهِ کامکار
 

در دیار مصر در کوره دِهی
دید موسی یک عَجوزِ فَربِهی
قبر یوسف را همه جستن از او
کوکجا باشد شه خُفته بگو؟
گفت آن پیرِزنِ هُشیار دل
وَز پریشان حالیم هستم خِجل
گر برآوردی مرا سه آرزو؟
من بگویم که کجا باشد هَمو؟
وا نمایم قبر را برتو کلیم
وَر بخواهی از خداوند حکیم
کو جوان گردم بسی زیبا شوم
هم سلیم و دلربا، بینا شوم
گفت موسی بَس زیادت خواستی
هان مرا در زحمتی انداختی
هین عتاب آمد به موسی از خدا
هان مگر تو می دهی او را عطا؟
کم بخواهی از خدا خود خِسَّت است
از کریمان بار خواهی عِزَّت است
ما که عمری را به غفلت بوده ایم
از یَّمِ معنی نَمی آوردیم
گفت موسی را خدا هین کم مَخواه
کم چه گردد جنگلی از پَرِّ کاه؟
این زیادّی و کمی ها مر توراست
از کریم اکبری عین خطاست
ما بر این باور زیان ها دیده ایم
از کمّی و خِسَتِ خود خسته ایم
بعد از این هوشیار باشی ای"امین"
هِمَتِ والای پیرِزن ببین🙏🌷🖤

✅فاطمه به تصریح شخص پیامبر، یکی از چهار چهره ی ممتاز زن در تاریخ انسان است: مریم، آسیه، خدیجه، و در آخر: فاطمه.
چرا در آخر؟
کامل ترین حلقه ی زنجیر تکامل در همه ی موجودات، در طول زمان و در همه ی دوره های تاریخی، آخرین؛ و نیز در انبیا، آخرین و فاطمه از زنان مثالی جهان، آخرین.
ارزش مریم به عیسی است که او را زاده و پرورده‌.
ارزش آسیه (زن فرعون) به موسی است که او را پرورده و یاری کرده‌.
ارزش خدیجه به محمد است که او را یاری کرده و به فاطمه که او را زاده و پرورده است.
و ارزش فاطمه؟
چه بگویم؟
به خدیجه؟
به محمد؟
به علی؟
به حسین؟
به زینب؟
به خودش !
.
برگرفته از کتاب #فاطمه_فاطمه_است ، انتشارات سپیده باوران ، ص ۱۶۳.
.
#مجموعه_آثار_21 🌿
#دکتر_علی_شریعتی 🌿
#سخنان_و_جملات_شریعتی🌿

✨ فاطمه شدن، آسان نیست.

🔹این ودیعه‌ای است که باید معراج‌های بزرگ را و پرواز‌های ماورایی را گام به گام و بال در بال علی باشد.

🔸عظمت‌ها و رنج‌های علی را باید با او قسمت کند و او مسئولیت خطیری در تاریخ آزادی و جهاد و انسانیت دارد.

🔹او حلقه واسطه‌ای است که تسلسل ابراهیم تا محمد را به حسین تا منجی انتقام‌جوی نجات‌بخش انتهای تاریخ می‌پیوندد.

واسطه العقد نبوت و امامت.
.
.
📚 برگرفته از کتاب #فاطمه_فاطمه_است ، انتشارات سپیده باوران
.
.
#مجموعه_آثار_21 🌿
#دکتر_علی_شریعتی 

▶️ @doctor_alishariati

موسئیی آمد که یابد هَمدَمی
"کَلِمینی یا حمیرا کَلِمی"*
این روا باشد که سوزم از فراق
تا به کی گویم زِ درد اِشتیاق
هَمدلی باید که یابم مَرهَمی
اَز دلِ خسته خدایا هَم غَمی
هَمنوایی بایدم تا پَر کشم
از ملائک شایدم بهترشوم
حِکمَتی در این نیاز و ناز هست
وَز پریشانی شدم من مَستِ مَست
ما به قهر و لطف حق دل بَسته ایم
 از کم و بسیار جانا رَسته ایم
قهر حق هم عین لطف است و عَطا
در نمی‌ یابد عَطا را این عَما
عاشق و معشوق و عشق هم حِکمتی است
در میان عشق و عاشق سوختن هم رحمتی است
هر که را جامه زِ عشقی چاک شد؟
از همه بُبرید و بر افلاک شد
خاسِر وقاصِر نه آن است و نه این
 فکرِ مَعقولی نَما جانم "امین"

#مولوی

*مولوی از حدیثِ پیامبر خطاب به همسرش

کمترین می گویم کَلِمینی فاطمه جان کَلِمی

کَلِمینی ای فاطی جان کَلِمی

و یا کَلِمینی ن.....ی کَلِمی

من چه گویم فاطمه؟خیرالنساء
ام بابایی و، ام الاولیاء
فاطمه فاطِم شُدَستی از گناه
کَم نِئی تو از امام الاوصیاء
با الهام فاطمه فاطمه است شریعتی

*عبرتی شگفت انگیز از گردش روزگار*

در زمان به قدرت رسیدن صدام در عراق، از جمله احزاب مخالف صدام، حزب سوسیالیست بود که صدام دستور قلع و قمع اعضای آن را به برادر ناتنی خود *برزان تکریتی* سپرده بود.

  یکی از دستگیر شدگان این حزب، *میاده* زن جوان ۲۲ ساله و شوهرش بودند که هر دو به اعدام محکوم شدند.
*میاده* نُه ماهه باردار بود و روزهای آخر بارداری خود را طی می‌نمود که قبل از اعدام نامه‌ای برای *برزان تکریتی* برادر صدام می‌نویسد، و از او در خواست می‌کند که اعدامش را تا زمان تولد بچه به تأخیر بیاندازند.
 *برزان* قبول نکرد و در جواب نامه‌ی *میاده* نوشت: 
جنین داخل شکمت هم باید بمیرد و با تو دفن گردد ....

 *میاده‌* که روزهای آخر بارداری را طی می‌کرد، در روز موعود به پای چوبه‌ی دار رفت و التماس‌های او تاثیری در تاخیر حکم اعدامش نداشت.
 خانم *میاده* در حین اعدام، بالای دار وضع حمل کرد و فرزند پسری با بند ناف به روی تخته، به پایین افتاد.
 *رضیه* زنِ زندانبان، با اشاره‌ی رییس زندان، طفل را در لباس‌های مادرش پیچیده و به گوشه‌ای منتقل کرد!!!
  آقای *برزان* برادر ناتنی صدام پس از اجرای حکم اعدام از رییس زندان، حال و روز خانم *میاده* و جنین‌ش را جویا شد و گزارش خواست.
رییس زندان نیز در گزارش نوشت: 
جنین با مادر در چوبه‌ی دار ماند تا مُرد ...

 رییس و پزشک زندان و *رضیه* زنِ زندانبان، با هم، هم‌قسم شدند که همدیگر را به *برزان تکریتی* نفروشند و توافق کردند که *رضیه* نوزاد را به خانه‌اش ببرد و با راضی کردن شوهرش شناسنامه برای کودک بگیرد.
از آن‌ پس، همه نوزاد را *ولید* می‌خواندند.
سال‌ها گذشت و *ولید* بزرگ شد.

برادر خانم *میاده* (دایی واقعی ولید) در آلمان زندگی می‌کرد و سال‌ها پیشتر، خبرهایی درباره‌ی خواهرزاده‌اش *ولید* از *رضیه* زنِ زندانبان دریافت کرده بود.

او در سال ۲۰۰۳ میلادی و پس از سقوط رژیم بعثی صدام به عراق برگشت تا یادگار خواهرش *میاده* را پیدا و با خود به آلمان ببرد و از روی آدرس و نشانی‌هایی که *رضیه* داده بود او را یافت.
*ولید* قبول نکرد که، به آلمان مهاجرت کند و گفت: 
*رضیه* مثل مادرم هست، او جان مرا نجات داده و زحمت بسیاری برای من‌ کشیده، هرگز تنهایش نمی‌گذارم.
این اتفاق زمانی بود که *رضیه* بازنشسته شده بود.
 خانم *رضیه* با خواهش از مسوولین، *ولید* را به جای خود، به عنوان زندانبان و مأمور زندان استخدام می‌کند.

 ملت عراق ، افراد حزب بعث را یکی پس از دیگری دستگیر می‌کردند، از جمله دستگیر شدگان *برزان تکریتی* برادر ناتنی صدام بود.
 از قضای الهی، *ولید* پسر خانم *میاده* ، مسئول مستقیم سلول *برزان تکریتی* شد و همانجا بود که قصه‌ی مادر و فرزند درون شکمش را برای *برزان* تعریف کرد و گفت: حال آن فرزند من هستم!. 
آقای *برزان* با شنیدن این داستان از زبان *ولید* ، از خود بیخود شد و به زمین افتاد ...

 پس از صدور و تأیید حکم اعدامِ *برزان* ، *ولید* به عنوان زندانبان، مأمور اجرای اعدام او شد و با دست خود *طناب دار* را بر گردن *برزان* انداخت.

 بدین‌سان دست حق و عدالت، ستمگر بی‌رحم را از جایی که گمان نمی‌کرد، به سزای اعمالش رساند.
یقیناً روزگار به گردن‌کِشان و ظالمان مهلت می‌دهد تا شاید برگردند، ولی فراموشی در کار روزگار و در جزاء و کیفر أعمال ستمگران و دیکتاتورها وجود نخواهد داشت.

برگرفته از نوشته‌های *پاریسولا لامپوس* معشوقه‌ی صدام حسین رئیس جمهور معدوم عراق.

*آنقدر گرم است بازارِ مکافات عمل*
*چشم اگر بینا بود، هرروز، روز محشر است*
   ((صائب تبریزی))
«این مطلب را چند بار است میگذارم تو گروه چون خیلی اموزنده است و وعده الهی حق است و اجتناب ناپذیر»