کلام

 

‎یک پروفسور فرانسوی در جشن بازنشستگی اش در دانشگاه سوربن فرانسه چنین گفت

 

 🍀  من عمرم را وقف ادبیات فارسی ایرانی کردم  و برای اینکه به شما اساتید و روشنفکران جهان توضیح دهم که این ادبیات عجیب چیست ، چاره ای ندارم جز اینکه به مقایسه بپردازم و بگویم که ادبیات فارسی بر چهار ستون اصلی استوار است :

 

 🍀 فردوسی ، سعدی ، حافظ و مولانا .

 

  🍇 فردوسی ، هم سنگ و همتای هومر

در پی پرسش دانش آموخته،جوادآقا جلائیان که حقیقت چیست؟

 پس از توضیحات مجمل ایشان را ارجاع دادیم به کتاب عبدالرزاق کاشانی و حیف دانستیم که مقدمه را از عزیزان دریغ کنیم.

کمیل گفت: حقیقت چیست؟

علی علیه السلام فرمود: ترا به حقیقت چه کار؟

کمیل گفت: آیا من صاحب سر تو نیستم؟

علی علیه السلام فرمود : بلی  ولی آنچه از من لبریز می شود به تو می تراود.

کمیل عرض کرد : آیا مثل تو سائل را نا امید میکند؟!

پس آن حضرت علیه السلام فرمود: حقیقت پرده برداری از انوار سبحات جلال است بدون اشاره به ( ذات).

پس کمیل گفت : برای روشن شدن بر من بیفزا !

علی علیه السلام فرمود : محو موهوم به همراه صحو معلوم .

کمیل عرض کرد : زیاده بفرمایید.

امیرالمومنین فرمود :پاره شدن پرده ها و پوشیدگی ها به دلیل غلبه سر .

کمیل گفت : بیفزا !

امام فرمود : جذب احدیت به خاطر صفت توحید .

کمیل گفت : بیفزا !

حضرت فرمود :  نوری که از پگاه ازل طلوع میکند ، پس آثارش بر هیاکل توحید نور می افشاند .

کمیل گفت : بیفزا !

حضرت فرمود : چراغ را خاموش کن که صبح دمید !

 

حقیقت چیست!؟ شرح رساله کمال الدین عبدالرزاق کاشانی ، مترجم : غلامرضا لایقی ، چاپ اول ، تهران ، نشر اطلاع ، 1389، چاپ برگ ریزان ، مقدمه.

تهیه و تنظیم: جواد جلائیان

🌹در فرهنگ ایرانی، سیزده نحس نیست🌹

همه ما درباره نحس بودن سیزده به در شنیده‌ایم، اما جالب آنکه با بررسی منابع کهن ایرانی اثری از نحس بودن سیزده مشاهده نمی‌شود. حتی وقتی به صورت ویژه درباره «سیزدهم فروردین» در منابع جستجو می‌کنیم، اشاره به فرخندگی این روز شده است. در آثارالباقیه بیرونی جدولی برای سعد یا نحس بودن روزها وجود دارد که در آن از سیزدهم فروردین با عنوان «سعد» یاد شده است.

👈بیرونی، ابوریحان محمد بن احمد. آثارالباقیه عن القرون الخالیه. ترجمه اکبر داناسرشت. تهران: امیر کبیر. ١٣٨۶: ص ٣۵٩

 این اشاره بسیار با اهمیت است و کاملا در تضاد با نحس بودن سیزده می‌باشد.

در گاهشماری ایرانی هر روزِ ماه یک نام ویژه دارد و نام روز سیزدهم، «تیر» (تیشتر) است. در گاهشماری باستانی ایران، روز سیزدهم متعلق به تیر، ایزد باران می‌باشد و این ایزد جایگاه والایی در آیین زردشتی دارد. در یشت‌های اوستا بخشی هم مختص این ایزد است و تیشتر یشت نام دارد. در این یشت از نبرد تیشتر با اپوش، دیو خشکسالی و پیروزی این ایزد بر او و نتایج حاصل از آن سخن به میان می‌آید (تفضلی، احمد. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن. ١٣٨۹: ص ۵١). از نکات درخور توجه در این یشت اشاره به تیراندازی آرش (بندهای ۶، ٧، ٣٧ و ٣٨) است و این قدیمی ترین منبعی است که در آن نام این قهرمان آمده است (همان: ص ۵۲) پس روز سیزدهم در فرهنگ ایرانی روز فرخنده‌ای محسوب می‌شود و در منابع مربوط به دوران باستان از روز سیزدهم به نیکی یاد شده است.

بن‌مایه:

– خالقیان، مجید (۹ فروردین ۱۳۹۵). «در فرهنگ ایرانی، سیزده نحس نیست». پایگاه خردگان. نشانی رایاتاری: http://kheradgan.ir/?p=13157

     برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به پای صحبت درخت،به مناسبت روز درختکاری،تئوری آشوب در همین سایت.

چقدر بزرگی که گلوله ها را دو به شک انداخته ای که حیا میکنند بر تنت بوسه زنند.

عمری نشسته ای و در افکارم دائما ایستاده به سر میبری. عجیب است.

در این پوچ گرایی محض دلم حسرت یقین ات را میخورد ای چریک پیر.

داستان ها را میشنوی و حرفی از داستان خود نمیزنی.بعضی اوقات به حال خودم غبطه میخورم که کسی هست مزخرفاتم را گوش کند و اوقاتی هم هست که دلم میگیرد چون  نمیدانم تو در خلوتت به چه کسی امیدواری!  نمیدانم چه کسی هست که تورا در برابر مشکلاتت  روحت را برهاند.

در هرحال تنت به ناز طبیبان

          قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَلَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ ۖ قَالَ 

کَذَٰلِکِ اللَّهُ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (آل عمران آیه 46)

         مریم عرض کرد پروردگارا مرا چگونه فرزندی تواند بود؟

وحال آنکه با من مردی نزدیک نشده، گفت چنین است، 

کار خدا بی نیاز از هر گونه سببی است. هرچه بخواهد می آفریند 

چون مشیت او به خلقت چیزی قرار گیرد.به محض اینکه گوید 

موجود باش همان دم موجود می شود.