کلام

دلتنگ دعاهای سحر در رَمَضانم

                 وَز وَهن و خرافاتِ مُحَّرم نگرانم

غمخواریِ افراد تهیدست به نوروز

           همواره شِرَنگی فِکَند در دل و جانم

       از دوران کودکی دلتنگ ماه رمضان می شدم نخست برای شله زرد و دیگر دعای دل انگیز سحرو دعای جوش کبیر شب های قدر و در جوانی نواهای روح انگیز ابوحمزه ثمالی بعد نیمه شب مزید بر علت گشت. 

    شوریختانه دو نوبت از سال دلگیر ودلریش و دژمم نخست جشن های نوروز به نداری فرودستان،شرمندگی پدران و مادران و دل آزردگی ایتام آزرده خاطرم و دیگر ایام عاشورا از وَهنی که به آیین و مذهب می شود تحریفاتی که صورت می گیرد انرژی نهفته و جمع شده و احساسات پاکی که به هدر می رود و با آرمان سرور آزادگان فاصله از زمین تا آسمان دارد 

              دکتر حسین محمدی مبارز شاعری توانا فرهیختهء خوشنام همسر باوفای زینب سادات علوی داماد همشیرهء گرامی ام 

پِگاه هان بِخیزید و نَرمِش کُنید 
 سَرو تن بشویید و ورزِش کُنید
به درگاه یزدان ستایِش کُنید
سپس کِهتران را نوازِش کُنید
به یاری یزدان چو دل بَسته اید 
زِ رنج دو گیتی دِگر رَسته اید
خُروشید و جوشید و شادی کنید
به غم‌ها بِخندید و بازی کنید 
چه سان بَرغَم دیگران شاد بود؟
نظاره گرِ ظلم و بیداد بود
به رنج عزیزان دُژَم گَشته ایم 
طلا بوده ایم و درَم گَشته ایم

تو پنداری که رازِ ما نَه این است؟ 

گُمان دارم که رازِ ما چُنین است.

                                              قوم بنی اسراییل که بهانه های زیادی می گرفتندوهرروزچیزتازه ای ازخدابوسیله حضرت موسی می خواستند. شرح ماوقع درسوره مبارکه بقره  تااینکه روزی تقاضای دیدارخدا راازایشان نمودند .  حضرت ازانان خواست تاازمیان خودچهل نفرراکه بهترندانتخاب کنندتا به اتفاق به کوه طورجهت رویت شرفیاب شوند.

                                    روزموعودفرارسید.حضرت به تقاضای قوم فرمود رب ارنی (خدایاخودرابمابنمایان)نداامدکه لن ترانی یاموسی(ای موسی هرگزمرانخواهی دید)لن برای نفی ابدوحضرت به اسرارقوم جاره جویی کردوخداونددرکوه تجلی کرد که همگی به رودرافتاده ومردندالاحضرت موسی که غش کرد(س.طه)وحضرت بخاطرکوتاهی قومش ازخدا استغفارکرده ازخداخواست تاآنان را زنده کند که خودشان شرح ماوقع را برای قوم بازگوکنند.وچنین شد

شاعرعارفی گفته است:

چونکه شد واصل به حق آن عارف پرهیز

 شهر دارالمومنین بی او ندارد اعتبار

واسطِ فیضِ الهی بود آن والا تبار

گو بشو زیر و زبر از اشک و آهم سبزوار*

*اوحدی مراغه ای در رثای امیر شاهی سبزواری

در این روزگارانِ قحط و کوید/

                  فساد و فرومایگی شد  شدید /

  به تحریم و دژخیم و هم احتکار/

                     فرومایگان را، شد این ابتکار/

که دین و دیانت همی شد تباه/

                     دیانت به پای سیاست سیاه/

دل از مردمی ها نیابدگَزَند/

                  زِ نامردمی هاست،ریش و نَژَند/

رَوانت به داد و دَهش، زنده دار/

                  که بیداد و خِسّت نیاید    بکار/

زَبانِ حال مَعلولان

گرچه معلولم ولی اندیشه ام معلول نیست          

هیچ مَجهولی برای فکر من مجهول نیست

اهل فِکر وهِمّت و شور وشعور و کوششم         

داوَری هایِ غلط درباره ام مَقبول نیست

عِزّت نَفسَم مرا نزد همه مُمتاز کرد                     

با تَرحُّم  گر نگاهم می کنی مَعقول نیست

نَقصِ جِسمی مانع کار وتلاش من نشد              

هیچ مَعلولی به جُرم عِلتَش مَعزول نیست

سینه ی ما خانه ی عشق وصفا وعزّت است         

جُزوفا وجز محبّت اندرین کَشکول نیست

حاصل کارم هنرهای ظریف دستی است             

جز هنر در غرفه ی صاحبدلان محصول نیست

اشتغال ما به شغل دولتی نا گفته به                

جز کمی از ما به شغل دولتی مشغول نیست

اِنتظارم از همه این است که مارا حِس کنند        

گر چه این حِس کَردنیها بین ما مَعمول نیست

پُرسشی دارم زِ مَسؤولانِ کشور یک به یک           

از چه رو نِسبَت به مَعلولان کِسی مَسؤول نیست

آدمی را آدمیّت مَنزِلت باشد وبَس                      

لُطفِ حَق بی آدَمیّت مَر تُرا مَشمول نیست

آفرینش، آفرین گوید به پاس هِمَّتم                     

هر که گوید آفرین بر هِمَّتم مَغفول نیست

با شَریفان اُنس واُلفَت گیر و دایم شاد باش         

چون سُخن هایش درست ولااقل مَجعول نیست

سعید شریفان

رفتن جان از تن آواز ایران زود بود

                 بی سرو سامانی یاران ایران زود بود

نغمهء داوودی اش با درد مردم ساز بود

                ربنایش جرعه ای از چشمهء آغاز بود

#خسرو_آواز_ایران_محمد_رضا_شجریان به مهمانی حافظ،سعدی و مولانا و. ...رفت و در آرامگاه فردوسی آرام گرفت. 

خوانش پاره الرحمن درآیین سوگواری شادروان پدرش در مشهد مقدس دهه چهل

خسرو آواز ایران پر کشید 

                  جامی از عرفان مولا سر کشید 

در جوار مرقد فردوس طوس          

                 دیدم اورا حافظ هم در بر کشید