پس از خوانش نوشتار از مولانا تا نیچهء مهربان دکتر سید حسن اخلاق نگاشتم. ۱۰ده وجه مشترکِ این بزرگواران را
هایدگر مارتین و نیچه، مولوی
صاحبِ اندیشه‌هایِ معنوی
هر سه از اقوال وحدت گفته اند
دُّرِ دریای مَعانی،سُفته‌اند
جمله از جهل بشر،نالیده‌اند
هرسه از وادادگی،رنجیده‌اند
ذلت و زشتی پَلَشتی مفلسی
ریشه در جهلِ بشر دارد بَسی
هرسه بر اخلاق، پای افشُرده‌اند
از تَعصُّب،مردمان دل‌مُرده اند
از کَرامت وَز شَرافت گفته اند
زین جهت از اَبلهان رَنجیده اند
جملگی از عشقِ انسان گفته اند
تا جهان برپاست ایشان زنده اند
دُشمنِ خود را نوازش کرده اند
دوستی ها را سفارش کرده اند
بر بَشر چاره بجز اخلاق چیست؟
بستن زنُّار و نقره‌داغ نیست
مولوی فربه‌تر آید،درمیان
مولوی کی دیگر آید،در جهان؟
روزگار از زادن مثلش بَخیل
در نیابد این سخن ذهنِ عَلیل
مولوی دریا و ایشان،بِرگه اند
بِرگه وچشمه زِ دریا،زِنده اند
این قیاس جزء وکُل است،ای"امین"
شاخه‌ای گل از گلستان را ببین
[۱/۳۰، ۱۱:۴۰] Moosareza Aminzarein:
