کلام

أَفَمَنْ کَانَ عَلَى‏ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَیَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ کِتَبُ مُوسَى‏ إِمَاماً وَرَحْمَةً أُوْلَئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن یَکْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلَا تَکُ فِى مِرْیَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ وَ لَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ‏

ترجمه

آیا آن کس که (همچون پیامبر اسلام) دلیل روشنى (مثل قرآن) از طرف پروردگارش دارد و به دنبال او شاهدى از اوست، و پیش از او (نیز) کتاب موسى‏ (که) رهبر و رحمت بوده است (بر آمدن او بشارت داده، مانند کسى است که این خصوصیات را نداشته باشد؟)، آنان (کسانى که حق‏ جو هستند) به او ایمان مى‏ آورند، و هر کس از احزاب (و گروه‏ هاى مختلف) که به او کافر شود، وعدگاهش آتش است. پس، از آن در تردید مباش (که) قطعاً آن (وحى، کلامِ) حقّى است (که) ازپروردگارت (نازل شده)، اگر چه اکثر مردم ایمان نیاورند.

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر

هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

ز وصل روی جوانان تمتعی بردار

که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر

h

      بدنبال پرسش دانشجویان درچگونگی وحی

ضبط وتنظیم: دانشجویان دانشگاه امام خمینی سبزوار:بینقی وافچنگی

مقدمه:

در فرهنگ قرآن چون همه موجودات از علم و شعور برخوردارند و همه می‌توانند از سخن وحی و الهام بهره‌ای داشته باشند سراسر جهان آفرینش در مدرسه هستی زیر تدبیر الهی قرار دارد و او معلّم آنها است و این امکان وجود دارد که خداوند گاهی از راه وحی یا الهام حقیقتی را به انسان، فرشتگان حیوانات حتی جمادات القاء و تفهیم کن  امّا وحی‌ای که به انبیاء اختصاص دارد ادراک خاصی است که از سایر ادراکات ممتاز است زیرا چنین وحی‌ای حاصل حسّ و عقل و غریزه نیست بلکه شعور و ادراکی است که حقیقت آن قابل شناخت نیست و خداوند آن را در انبیاء قرار داده است شخص نبی در ادراک وحی دچار اشتباه و شک نمی‌شود و در اینکه وحی از جانب خداوند است نیازی به دقت نظر و دلیل و برهان ندارد.

وحی دارای پنج مرتبه می باشد:

مقام ومنزلت ریاضی دانان مسلمان ایرانی درنگاه شرق وغرب

من لم یکن مستا نساْ  للهندسه         قولو ا له لا تدخلن المدرسه

                                                                                                                         « افلاطون » 

      آورد ه اند که حضرت ابراهیم (ع)هیچ گاه تنها بر سفره غذا نمی نشست از قضا روزی تنها بودی بر سر بازار رفت ومسافری

را به  خانه آورد هنگام صرف نهار مسافر خدا را یاد نکردی حضرتش علت را جویا شد معلوم شد که مشرک است عذر اورا

خواست مسافر روانه شدی از سوی پروردگار حل و اعلی وحی آمدی با ابراهیم چرا بنده مارا راندی این چه معاملت بود

باوی کردی هفتاد سال مهمان ما بود یک شب طاقت نیاوردی حضرتش سراسیمه به بازار شدی در پی مسافر اورا یافتی وبر

سفره خواندی مسافر دعوت اجابت کردی وعلت دگرگونی حال را جویا شدی حضرت ابراهیم (ع) فرمودند خداوند مرا به دنبال

تو فرستاد مرد مشرک چون حال بدید گفت خداوند تو بدین کرامت سزاوار پرستش است دینت بر من عرضه کن .

ازآب هم مضایقه کردند کوفیان                                  

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا