کلام

      بدنبال پرسش دانشجویان درچگونگی وحی

ضبط وتنظیم: دانشجویان دانشگاه امام خمینی سبزوار:بینقی وافچنگی

مقدمه:

در فرهنگ قرآن چون همه موجودات از علم و شعور برخوردارند و همه می‌توانند از سخن وحی و الهام بهره‌ای داشته باشند سراسر جهان آفرینش در مدرسه هستی زیر تدبیر الهی قرار دارد و او معلّم آنها است و این امکان وجود دارد که خداوند گاهی از راه وحی یا الهام حقیقتی را به انسان، فرشتگان حیوانات حتی جمادات القاء و تفهیم کن  امّا وحی‌ای که به انبیاء اختصاص دارد ادراک خاصی است که از سایر ادراکات ممتاز است زیرا چنین وحی‌ای حاصل حسّ و عقل و غریزه نیست بلکه شعور و ادراکی است که حقیقت آن قابل شناخت نیست و خداوند آن را در انبیاء قرار داده است شخص نبی در ادراک وحی دچار اشتباه و شک نمی‌شود و در اینکه وحی از جانب خداوند است نیازی به دقت نظر و دلیل و برهان ندارد.

وحی دارای پنج مرتبه می باشد:

خواب نادرشاه درباب تجردروح ازماده

شبی که درسحرگاه آن نادرشاه افشار به قتل رسید نادرمضطرب به نظر می رسید مرتب واردحرم سرا شده وخارج می شد ازاطرافیان

هیچکس جرات نمی کرد که ماجرا راسئوال کند تایکی ازنزدیکان اوبنام حسین علی بیک معیرالمهامک به او نزدیک شده علت را

جویا گردید نادراورا به خلوت خواند وگفت تاکنون چیزی راازتوپنهان نداشته ام شبی که به سلطنت رسیدم درخواب دیدم کسی مرا

می خواند ومراباخود برد وگفت آقا تورا احضارکرده است با اورفتم بجایی رسیدیم که دربلندی واقع بود دوازده تن نشسته بودند که

یکی مهمترایشان بود دستورداد کمربندی برمن بستند گفت مواظب باش که برعیت ستم روا نداری سلطنت یافتم وروزبه روز برقدرت

وشوکتم افزوده شد دیشب همان کسان رابه خواب دیدم که ازمن رو بگردانیده وکمربند راازکمرم بازکردند سحرگاه آن شب نادر به

دست نزدیکانش به قتل رسید .

سرشب سرقتل وتاراج داشت    سحرگه نه تن سرنه سرتاج داشت

به یک گردش چرخ نیلوفری           نه نادر بجا ماند نه نادری

   شاعری بنام حاجب این شعرراگفت :

حاجب اگرمحاسبه حشرباعلی است                                            

من ضامنم که هر چه بخواهی گناه کن.

اودرعالم خواب علی (ع)رادید که فرمود این شعر راچنین بگو!

حاجب اگرمحاسبه حشرباعلی است                                           

 شرم ازخداکن وکمترگناه کن.

جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد.

شبلی گوید:چون حسین منصور حلاج را بر درخت آویختند سر مزار وی رفتم وشبها تا سحر گاهان به مناجات ونماز به صبح بر دمی وگفتمی بار پروردگارا حلاج بنده مومن وعارف ودوست تو بود این چه بلا بود که بر وی نازل کردی این چه حکایت است به خواب رفتم در عالم خواب دیدم که صحرای محشر است وحلاج بیاورند از جانب پروردگار فرمان در رسید یا ابابکر اکر مناه بسرنا فابده بغیرنا فانزلنا به ما تری اورا بسر خود راه دادیم با دیگران در میان نهاد این بلا بر و گماشتیم که می بینی کسی را که صحبت مردمان نباید.

آن که سر خلق بر خلق نگاه ندارد خلق با او صحبت نکنند آن کس که سر حق را نگاه ندارد صحبت حق را کی شاید

 زاهد از رندی  دم نزن که نتوان گفت:

با طیب نامحرم راز درد پنهانی