چگونه یک مقاله علمی بنویسیم؟
قسمت اول
این اصول برای تمام علوم اعم از انسانی ، فنی مهندسی ،
پزشکی ، هنر قابل استفاده است.
مقدمه
مقاله علمی معمولاً در نتیجه پژوهش منطقی، ژرف و متمرکز
نظری، عملی یا مختلط، به کوشش یک یا چند نفر در یک موضوع تازه و با رویکردی جدید
با جهت دستیابی به نتایجی تازه، تهیه و منتشر میگردد. (اعتماد و همکاران، 1381،
ص2) چنین مقالهای در واقع گزارشی است که محقق از یافته های علمی و نتایج اقدامات پژوهشی
خود برای استفاده سایر پژوهشگران، متخصصان و علاقه مندان به دست میدهد.
تهیه گزارش از نتایج مطالعات و پژوهشهای انجام شده، یکی
از مهمترین مراحل پژوهشگری به شمار میرود؛ زیرا اگر پژوهشگر نتواند دستاوردهای
علمی خود را در اختیار سایر محققان قرار دهد، پژوهش او هر اندازه هم که مهم باشد،
به پیشرفت علم کمکی نخواهد کرد؛ چون رشد و گسترش هر عملی از طریق ارائه و به هم
پیوستن دانشِ فراهم آمده از سوی فردفرد اندیشمندان آن علم تحقق مییابد.
همان طور که پژوهشگر پیش از اقدام به پژوهش، نیازمند
توجه و بررسی یافتههای علمی پژوهشگران قبل از خود است تا بتواند یافتههای علمی
خود را گسترش بخشد، دیگران نیز باید بتوانند به یافتههای پژوهشی او دسترسی پیدا
کنند و با استفاده از آنها فعالیتهای علمی خود را سازمان داده، در ترمیم و تکمیل
آن بکوشند.
از امتیازهای مهم یک مقاله میتوان به مختصر ومفید بودن،
بِروز بودن و جامع بودن آن اشاره کرد؛ زیرا محقق میتواند حاصل چندین ساله پژوهش
خود در یک رساله، پایاننامه، پژوهش، یا حتی یک کتاب را به اختصار در یک مقاله
علمی بیان کند تا پژوهشگران دیگر بتوانند با مطالعه آن مقاله از کلیات آن آگاهی
یابند و در صورت نیاز بیشتر، به اصل آن تحقیقات مراجعه کنند.
بدین منظور، امروزه نشریات گوناگونی در زمینههای مختلف
علمی- پژوهشی نشر مییابد و مقاله های به چاپ رسیده در آنها، اطلاعات فراوانی را
در اختیار دانش پژوهان قرار میدهند. لازم است محققان با شیوه تدوین مقالات علمی
آشنا باشند تا بتوانند با استفاده از شیوه های صحیح، با سهولت، نتایج تحقیقات و
مطالعات خود را به صورت مقاله در اختیار علاقه مندان قرار دهند.
نوشتن مقاله مستلزم رعایت اصولی در ابعاد مختلف محتوایی،
ساختاری و نگارشی است.
ملاکهای محتوایی مقاله
یکی از مهمترین ابعاد مقاله علمی، محتوای علمی و
ارزشمندیِ کیفی آن است. مقاله باید
یافته های مهمی را در دانش بشر گزارش نماید و دارای پیامی آشکار باشد؛ بنابراین
پیش از تهیه مقاله، محقق باید از خود بپرسد که آیا مطالب او آنقدر مهم است که
انتشار آن قابل توجیه باشد. آیا دیگران از آن بهره خواهند برد؟ و آیا نتایج پژوهش
او، کار آنها را تحت تأثیر قرار خواهد داد؟ (هومن، 1378، ص 82). در اینجا به چندین اصل مهم از اصول و معیارهای محتوایی
پژوهش علمی اشاره می گردد که توجه به آنها قبل از تهیه مقاله به ارتقای کیفیت آن
کمک می نماید.
فرایند «تفکر»: تفکر، تلاش برای
معلوم کردن مجهول با استفاده از علوم موجود است. (غرویان، 1368، ص11) بنابراین اساسی ترین
محور محتوایی یک پژوهش علمی، آن است که مجهولی را روشن نماید. بر این اساس، هر پژوهش علمی در پی پاسخ دادن به پرسش هایی است که تاکنون برای
مخاطبان کشف نشده است. از این رو پژوهش علمی همیشه با طرح یک یا چند سئوال آغاز
می شود که محقق در صدد پاسخگویی به آنهاست.
منطقی بودن: منطق که راه درست
اندیشیدن (تصور) و صحیح استدلال آوردن (تصدیق) را میآموزاند، (مطهری، 1372، ص 21)
ابزار ضروری یک مقاله علمی است و محقق باید شایستگی لازم را در استدلال آوردن،
تحلیل محتوا و نتیجه گیری داشته باشد. قواعد تعریف، طبقه بندی، استنباط های قیاسی
و استقرایی، روشهای مختلف نمونه برداری و غیره همه از ویژگیهای منطقی یک مقاله
علمی است که محقق باید به آنها توجه داشته باشد. (هومن، 1374، ص 19).
انسجام و نظام دار بودن: مرتبط بودن
اجزای مختلف مقاله با همدیگر، همچنین متناسب بودن آنها با عنوان مقاله و ارتباط
عناوین فرعی با همدیگر، از جمله مواردی است که به تحقیق، یکپارچگی و انسجام
می بخشد. بر این اساس، محقق باید عناوین فرعی مقاله خود را با نظمی منطقی از
یکدیگر مجزا کرده، ارتباط بخشها را مشخص نماید.
تراکمی بودن: از آنجا که هدف پژوهش
پاسخ به سئوال هایی است که تا آن زمان دست کم از نظر محقق، پاسخی منطقی برای آن وجود
نداشته است، هر پژوهش علمی باید از یک سو به منظور کشف دانش جدید، و از سوی دیگر،
برای تکمیل دانش، صورت پذیرد. بنابراین هدف اصلی یک مقاله، کشف یا تکمیل دانش بشری
است، نه تکرار دوباره آن با عبارات مختلف. (هومن، 1374،
ص 20).
تناسب موضوع با نیازهای فعلی جامعه
علمی: هر پژوهش علمی باید نیازهای اساسی جامعه علمی خود را در نظر گرفته، در صدد
حل آن مسایل برآید؛ بنابراین از طرح موضوعاتی که از اولویت تحقیقی برخوردار نیستند
و جامعه علمی، بدانها نیاز ندارد، باید احتراز نمود.
خلاقیت و نوآوری: هر تحقیق علمی
زمانی میتواند در ارتقای سطح دانش، موفق و موثر باشد که از فکری بدیع و خلّاق
برخوردار باشد. مقالاتی که به جمع آوری صِرف بسنده میکنند، نمی توانند سهم
عمده ای در پیشرفت دانش بشری داشته باشند.
توضیح مطلب در حدّ ضرورت: از جمله
مواردی که محقق در گزارش نویسی پژوهش خود (مقاله) باید بدان توجه کند، پرهیز از
حاشیه روی و زیاده گوییِ افراطی است؛ همچنان که خلاصه گویی نباید به حدّی باشد که
به ابهام و ایهام منجر شود؛ بر این اساس محقق باید به حدّی مطالب را تبیین کند که
مقصود وی برای خواننده، روشن شود.
متناسب بودن با نظریه ها: هر رشته
علمی، متشکل از نظریه ها و قوانینی است که مورد اتفاق صاحبنظران آن فن است.
یافته های به دست آمده در تحقیقات میدانی یا توصیفی نباید با قوانین کلی آن رشته
تخصصی منافات داشته باشد.
اجتناب از کلی گویی: هدف نهایی علم،
صورت بندی یک «نظریه»(3) و «تبیین کردن»(4) یکی از اصول مهم نظریه است. (دلاور،
1371، ص 33) از این رو محقق باید بتواند مباحث علمی خود را به روشنی توضیح دهد و
با زبان گویا آن را تبیین و از کلی گویی اجتناب نماید.
گزارش روش شناسی تحقیق: «تحقیق»(5)
فرایندی است که از طریق آن می توان درباره ناشناخته ها
به جست و جو پرداخت و از آن، شناخت لازم را کسب کرد. در این فرایند چگونگی گردآوری
شواهد و تبدیل آنها به یافته ها «روش شناسی»(6) نامیده می شود. این سئوال که چگونه
داده ها باید گردآوری شود و مورد تفسیر قرار گیرد، به طوری که ابهام حاصل از آنها
به حداقل ممکن کاهش یابد؟» از موارد مهم تحقیق علمی است. (سرمد و همکاران، 1379، ص
22). یک تحقیق علمی زمانی میتواند مطالب خود را به اثبات برساند که از روش
گردآوری مناسبی برخوردار، و آن روشها در مقاله به خوبی بیان شده باشد.
ساختار مقاله علمی
نوشتن مقاله مستلزم داشتن طرحی مدوَّن است. در گزارش یک
تحقیق نه تنها باید ارزشهای محتوایی را مراعات کرد، بلکه باید از ساختار روشمندی
نیز پیروی کرد. امروزه تحقیقات فراوانی انجام می شود، اما تنها بخش کوچکی از آنها
در مقالات منتشر می گردد. یکی از دلایل آن، عدم مهارت محقق در تهیه و تدوین
ساختاری مقاله علمی است.
ساختار مقاله و تهیه گزارش از یک پژوهش علمی، با توجه به
روش به کار گرفته شده در پژوهش، متفاوت است. دانشمندان در یک تقسیم بندی کلی،
روشهای استفاده شده در علوم را به دو دسته تقسیم میکنند. روشهای کمی که در آنها
از داده های کمّی در تحقیق استفاده میشود (تحقیقات میدانی) و روشهای کیفی که در آنها از دادههای کیفی (تحقیقات کتابخانهای)
استفاده میشود.(سرمد و همکاران، 1379، ص 78).
مراحل گزارش یک پژوهش (مقاله) با توجه به روش اتخاذ شده
در تحقیق، با تفاوت هایی بیان میگردد.
به دلیل یکسان بودن هر دو روش در مراحل مقدماتی، و برای
پرهیز از تکرار در اینجا مراحل مقدماتی را به صورت مجزا می آوریم.
مراحل مقدماتی گزارش پژوهشی
موضوع یا عنوان مقاله
عنوان، مفهوم اصلی مقاله را نشان میدهد و باید به طور
خلاصه، مضمون اصلی پژوهش را نشان دهد.
عنوان مقاله باید جذاب باشد، یعنی به گونه ای انتخاب شود
که نظر خوانندگان را که معمولاً ابتدا فهرست عناوین مندرج در یک مجله علمی را
می خوانند به خود جلب نماید. همچنین عنوان باید کوتاه و گویا و تنها بیانگر
متغیرهای اصلی پژوهش باشد. تعداد کلمات در عنوان را حداکثر دوازده واژه بیان
کرده اند. (سیف، 1375، ص 12).
نام مؤلف یا مؤلفان و سازمان وابسته
بعد از عنوان پژوهش، نام مؤلف یا مؤلفان ذکر می شود و در
سطر زیر آن، نام دانشگاه یا مؤسسه که هر یک از مؤلفان در آن مشغول به کارند،
میآید. اگر پژوهش به وسیله دو یا چند نفر انجام بگیرد و همه آنها به یک دانشگاه
یا مؤسسه وابسته باشند، نام مؤسسه یکبار، آن هم به دنبال نام مؤلفان ذکر میشود.
اما اگر هر یک از مؤلفان به سازمان خاصی وابسته باشند، باید بعد از نام هر یک از
آنان، بلافاصله نام مؤسس های که به آن وابسته اند، ذکر شود. ترتیب قرار گرفتن نام مؤلفان به دنبال یکدیگر، معمولاً متناسب با میزان مشارکت
آنان در انجام پژوهش است؛ اما اگر میزان مشارکت همه افراد در اجرای پژوهش یکسان
باشد، اسامی آنان به ترتیب حروف الفبا در دنبال هم قرار میگیرد. (هومن، 1378، ص
84
برای راهنمایی بیشتربه مقالات جایگاه انسان درهستی وفلسفه هنردرهمین سایت مراجعه فرمایید
