در آستانه نوروز و آغاز قرن در پیشگاه قرآن کریم، دیوان امام علی(ع) و حافظ
اعوذ بالله من الشیطان رجیم و آنان که میشکنند پیمان خدا را پس از استوار کردنش و میبُرند آنچه را امر کرده خدا به آن که وصل کرده شود و فساد میکنند در زمین آنها مر ایشان راست لعنت و مر ایشان راست بدی آن سرای
قرآن کریم،س رعد، ی، ۲۶
ای از تو خدا و خلقِ عالم خشنود
گاهی که ترا هست مُهمی مقصود
غمناک مباش و عاجزی پیشه مکن
کز فضل خدا بر آن ظفریابی زود
شرح دیوان منصوب به امیرالمومنین،ص،۴۶۶
چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
مرا ز حال تو با حال خویش پروا،نه
خرد که قید مجانین عشق میفرمود
به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه
بمُژده جان به صبا داد شمع در نفسی
ز شمع روی تو اش چون رسید پروانه
به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد؟
هزار جان گرامی فدای جانانه
بر آتش رخ زیبای او بهجای سپند
بهغیر خال سیاهش که دید به دانه
چه نقشهها که برانگیختیم و سود نداشت؟
فسون ما برِ او گشتهاست افسانه
مرا بدور لب دوست هست پیمانی
که بر زبان نبرم جز حدیث پیمانه
من غریب ز غیرت فتادم از پا، دوس
نگار خویش چو دیدم بدست بیگانه
حدیث مدرسه و خانقه مگوی که باز
فتاده در سر حافظ هوایِ میخانه
فتاده بر سر"موسی"هوایِ میخانه
حافظ/انجوی/ص/۲۲۶
